Podczas projektowania browaru należy podjąć decyzję czy rozdzielimy proces fermentacji i leżakowania na różne urządzenia czy też zastosujemy unitanki, które połączą oba procesy. Uzależniona jest ona od:

• planowanego wybicia – np proces fermentacji trwa 1 tydzień a leżakowanie 3, w takim przypadku mając jeden fermentor i np 4 zbiorniki leżakowe doprowadzamy do sytuacji, w której fermentor wykorzystany jest maksymalnie, ponieważ po procesie fermentacji przelewamy piwo do zbiorników leżakowych, 
• od rodzaju piwa jakie będzie produkowane – różne rodzaje piwa potrzebują różnej temperatury leżakowania, którą łatwiej jest zadać i kontrolować w unitankach,
• oraz dostępnych zasobów finansowych i infrastruktury.

Zastosowanie samych unitanków, jako fermentorów a potem również jako zbiorników leżakowych w fazie inwestycji jest niewątpliwie droższym rozwiązaniem, niemniej na etapie eksploatacji ogranicza czas, czynności i ryzyko zakażenia związane z przetaczaniem piwa. Ponadto z doświadczenia naszych klientów wiemy, że przeprowadzanie procesu leżakowania w unitankach, ze względu na ich budowę i umiejscowienie rur spustowych, pozwala wykorzystać pełen potencjał zbiornika, co jest dość istotne jeśli podczas procesu leżakowania decydujemy się na dodanie chmielu w celu poprawienia walorów smakowych piwa – tutaj klient na jednym rozlewie uzyskiwał 100 litrów piwa więcej.

Niejednokrotnie najkorzystniejszym rozwiązaniem będzie posiadanie zarówno unitanków, jak i zbiorników leżakowych, aby móc produkować różne style piwa i dostosowywać się do zmieniających się potrzeb produkcyjnych.